Anasayfa > Haberler > Tatlı, Samimi Fakat Azıcık Klişe: Spirited
Bu senenin en çok beklenen Christmas temalı filmi olan Spirited, geçtiğimiz günlerde izleyicilerle buluştu. Kadrosunda Ryan Reynolds ve Will Ferrell gibi birbirinden tatlı iki isim bulunduran Spirited, yer yer kendini ciddiye almasına rağmen bunu abartmadan çoğunlukla kendisiyle dalga geçebilen tatlı bir film olmuş. Fakat bir filmin "tatlı" olması, onu iyi bir film yapar mı? İşte bu soru tartışılır. Dilerseniz gelin sizlerle birlikte filmde nelerin iyi, nelerin ise kötü olduğunu konuşmaya başlayarak bu soruya cevap arayalım.
Öncelikle müzikal/komedi türünde olan Spirited filmiyle alakalı kısa bir özet geçmek isterim. Film kötü değil. Ama film iyi de değil. Daha doğrusu bir izleyici olarak filmi izlemeye başladığınızda, filmin iyi veya kötü olup olmadığını umursamıyorsunuz. Filmin hataları var mı? Kesinlikle var. Fakat filmin çok iyi yaptığı tek bir özellik, tüm bu hataları görmezden gelmenize sebep oluyor; filmin akıcılığı ve kendini ciddiye almaması. Spirited 2 saat 10 dakika uzunluğunda bir film. Ortalama Christmas film sürelerine baktığımızda, bu sürenin normalin üstünde olduğu söylenebilir. Fakat Spirited bu süreyi gayet verimli kullanmayı başarmış. Bu yüzden de izleyici olarak filmi izlerken genellikle hiç sıkılmıyorsunuz. Filmin ilk 20 dakikası evreni tanıtarak, sonraki 1 saati hikayeyi anlatarak ve geri kalan sürede hikayenin kapanışını yaparak harcanmış. Ve harcanan tüm bu süreler gayet mantıklı kullanılmış.
Şimdi gelelim, müzikal komedi türündeki bu filmin bu konuda ne kadar başarılı olduğuna. Filmin dans sahnelerinde ki atmosfer ve dans koreografileri ortalama seviyedeydi. Müzikal sahneleri izlerken "Oha, adamlar yapmış!" demiyorsunuz. Ama film size "Bu ne böyle" de dedirtmiyor. Size sunulan şeyi izliyorsunuz ve bundan rahatsız olmuyorsunuz. Çünkü filmin kendini ciddiye almaması ister istemez sizi de etkiliyor. Filmde ne zaman bir müzikal sahne olsa, karakterlerden biri çıkıp bu sahnelerle dalga geçiyor. Yer yer bazı karakterler "bu bir müzikal, buna katlanın" gibi tepkiler bile verebiliyor. Ve tüm bu tepkilerin samimiyeti, izleyici olarak sizi bir tık yumuşatıp filme karşı merhametli olmanızı sağlıyor.
Filmin komedi kısmına gelirsek ise; öyle olağanüstü bir komedi yoktu. Ama kötü bir komedi de değildi. Her yaştan izleyicinin anlayabileceği, ne fazla çocuksu ne fazla yetişkin işi espriler barındıran sade bir komediydi. Ben filmi izlerken çoğu sahnede gülmedim. Ama hiç bir sahnede de "lan bu nasıl espri" tepkisini vermedim. Çünkü film bana kendini sevdirmiş ve masumane bir samimiyetle yaklaşmıştı. Bu sebepten ötürü filmin eksikleri izleyici olarak gözünüze batmıyor, hatta o eksikleri aramıyorsunuz bile. Bu konu filmin sadece komedi kısmında değil, hemen hemen her kısmında geçerli. Film 20. dakikadan sonra izleyiciyle samimiyet bağı kurmaya başlıyor ve bu bağın verdiği güvenle adım adım ilerliyor. Evet, film bazı adımları yanlış atıyor ama bunu umursamıyor. Durum böyle olunca doğal olarak izleyici olan sizde umursamayı bırakıyorsunuz.
Dostlar, ben iyisiyle kötüsüyle Spirited filmini sevdim. Beğendim diyebilir miyim; tartışılır. Fakat sevdim. Ekran başından kalktığımda "lan 2 saatim boşuna gitti" değil de, "iyi, fena bir film değildi" tepkisini verdim. Büyük ihtimalle bu film bundan bir hafta sonra aklımdan çıkacak ve bir daha asla umrumda olmayacak. Fakat bu benim için bir eksi değil. Çünkü filmi izlerken eğlenmiş ve zevk almış bulunuyorum. İzlediğim film, bir Nolan filmi olsaydı bu konu hakkında çok uzun küfürler yazabilirdim. Fakat izlediğim film, kendini ciddiye almayan basit bir noel filmi olunca, bu durumu pek umursamıyorum. Spirited filmi beni renkleriyle, karakterleriyle, dansları ve müzikleri ile, konusuyla, hikayesiyle, kısacası çoğu etkeniyle tatmin etmiş bulunmakta. İzlemezseniz bir şey kaybeder misiniz; kesinlikle hayır. Ama hayatınızda ne yapacağınızı bilmediğiniz boş bir 2 saatiniz varsa, o 2 saati bu filmi izleyerek harcayabilirsiniz.