Anasayfa > Haberler > Tatlı Bir Yolculuk Hikayesi: Vivo
Bazen gündelik hayatın yorgunluğunu üzerimizden atmak için yorucu olmayan, akıcı ve izlerken mutlu olabileceğimiz pozitif yapımlar ararız. Bu duyguları en yoğun verebilen filmler ise genellikle animasyon filmleri olur. Hem çocuklara, hem de yetişkinlere hitap etmeyi amaçlayarak izleyen herkese güzel vakit geçirtebilen animasyon filmleri ise oldukça nadir bulunur. Fakat bulunduğu zaman ise tadından yenmez. Kendisini ne kadar bu yapımlardan biri olarak tanımlasam da kusurlarının olduğunu ekleyebileceğim bir animasyon filmi olan Vivo ise, geçtiğimiz günlerde Netfilx platformu üzerinden izleyiciler ile buluştu. Bende siz okurlarımıza bu animasyon filminden bahsetmek ve bu yapıma karşı aklınızda bir fikir oluşturabilmek için klavye başına geçtim. İsterseniz gelin Vivo filminin hikayesine ve neleri iyi neleri ise kötü yaptığına değinerek başlayalım.
Vivo türünün son örneklerinden biri olan bir maymundur. Oldukça tatlı bir canlı olan Vivo, gününün neredeyse tamamını çok sevdiği müzisyen sahibi Andreas ile birlikte geçirmektedir. Her ne kadar iletişim kuramayan bu ikili, müziği çok sevdiklerinden mütevellit, enstrümanlar aracılığıyla birbirlerini anlayabilmektedirler. Genellikle Küba'nın Havana bölgesinde ki tatlı meydanlar da şarkı söyleyerek eğlenen bu ikili, oldukça güzel zamanlar geçirmektedir. Bir gün yaşlı Andreas, eski aşkı olan Marta'ya yazdığı ve tamamen notalardan oluşan ilanı aşk mektubunu bulur. Ardından ise zamanında veremediği bu mektubu, onca senenin ardından Marta'ya verebilmek için yola çıkmaya karar verir. Fakat her şey beklenildiği gibi gitmez ve Andreas'ın aklına koyduğu bu amacı, ufak maymunumuz Vivo'nun yapması gerekir. Böylelikle Havana'dan Miami'ye uzanan yolculukla birlikte, filmimizde başlar.
Yukarıda sizlere aktardığım filmin konusundan da anlayacağınız üzere, film aşkın ve müziğin hayat verdiği bir yolculuk hikayesini konu almakta. Bu güzel konuyu oldukça sade ve akıcı bir şekilde işleyen Vivo filmini, bu açıdan fazlaca beğendim. Yaklaşık 1 saat 30 dakika gibi bir süreye sahip olan film tabiri caizse su gibi akmakta. Giriş, gelişme ve sonuç kısımlarının izleyiciyi tatmin ettiği basit ama güzel bir film olan Vivo'nun, tam anlamı ile kafa dağıtmak için izlenebilecek bir film olduğunu söyleyebilirim. Fakat Vivo'yu, animasyon türünün önderi olan Pixar filmleri ile kıyasladığımda oldukça eksikliklerinin olduğunu da eklemem gerekir. Sizlere bu eksiklikleri, yine bir Pixar animasyonu olan Soul filmi ile kıyaslama yaparak, anlaşılır bir şekilde aktarmak isterim.
Pixar'ın en son hazırladığı animasyon filmi olan Soul ile Vivo arasında pek çok benzerlik bulunmakta. Bu benzerliklerden en belirgini ise tabiki müzik ve notalar. Soul filminde bir müzisyenin tutkusu işlenirken, Vivo filminde de yine aynı şekilde müziğin tutkusu ile harmanlanan bir aşk hikayesi işlenmekte. İsterseniz gelin bu iki yapımı kıyaslayarak Vivo'nun neleri daha iyi yapabileceği konusuna ışık tutmaya çalışalım. Bu kıyaslama esnasında vereceğim ilk örnek iki filmin hitap ettiği kitleye sunduğu şeyler olur. Vivo filmini izleyen bir yetişkin olarak, filmi izlerken ne kadar eğlendiğimi söylesem de, bazı yerlerin ufak yaştaki izleyicilere de hitap edebilmesi için fazlaca basitleştirildiğini ve geçiştirildiğini düşünüyorum. En nihayetinde hedef kitlesi çocuklar olan bir filmden, sert bir dram hikâyesi beklemek tabiki doğru olmaz. Fakat Vivo filmi, aynı Soul filminde olduğu gibi herkese dengeli bir şekilde hitap etmeyi başarabilseymiş tadından yenmezmiş. Fakat bu konuyu ne yazık ki tam anlamı ile başladığı söylenemez. Filmin bazı duygusal yerlerinde renklerin solması ve atmosferin duygusallaşması beni ilk başta ümitlendirmişti. Fakat bu sahnelerin hemen ardından araya bir espri veya komiklik eklenmeye çalışması, benim seyir zevkimi bir miktar zedeledi. Burada sorun filmin duygusallıktan sonra komiklik eklemesi değil, bir tane büyük duygusal sekans yapıp tam yapmak yerine, azar azar yapıp çok yapmayı tercih etmesinden kaynaklanıyor. Bu yüzden de izleyici olarak benim bu ufak duygusal sekanslardan etkilenmediğimi söyleyebilirim. Yinede kısmen herkese hitap edebilen Vivo'nun, yetişkinler tarafından izlendiğinde de zevk verdiğini eklemek isterim. Herkese hitap edebilme konusunu, örnek verdiğimiz Soul filminde olduğu gibi yapılsaydı çok daha iyi olabilir miydi? Kesinlikle evet. Fakat film bu haliyle de idare eder seviyesinde. Bunun dışında filmde ki esprilerin bazıları beni gülümsetmeyi başarsa da, geri kalan çoğunluk kısmın bende hiçbir etki bırakmadığını da eklemeliyim.
Şimdi gelelim Vivo filminde neleri beğendiğime. Ben filmin çizimlerini oldukça beğendim. Gerçek dışı vücut ölçülerine sahip karakterleri, yumuşak çizim hatları ile yansıtmaları filmin ruhu ile oldukça uyuşmuş. Çizimlerin yanı sıra filmin renkleride oldukça iyiydi. Fazlaca renkli sahneler ile izleyicinin içini açan kısımlara sahip olan filmin, yer yer renkleri ayarlı bir şekilde soldurması ise, hissettirdiği duyguları daha etkili olmasını sağlamış. Bunların yanı sıra ise filmin müzikal kısımları "Eh işte" seviyesindeydi. Daha güzel olmasını isterdim, fakat bu haliyle de idare eder seviyesinde. Bazı müzikal kısımlarda çizimlerin değiştirilmesi ise, ortaya ince fakat güzel bir sonuç çıkarmış. Tüm bu teknik detayların yanı sıra filmin hikayesine gelirsek ise şunu söyleyebilirim; hafif, sade fakat güzel bir hikayeydi. Filmin sonunda ne olacağını, ortasında tahmin edebiliyorsunuz. Fakat bu tahmin edilebilir hikaye fazlaca akıcı ve güzel yansıtıldığı için, sonunun tahmin ettiğiniz gibi olması sizi rahatsız etmiyor.
Ben iyisiyle kötüsüyle Vivo filmini beğendim. Netflix'in bu aralar üst üste oldukça güzel animasyon filmleri çıkartmasının beni fazlaca şaşırttığını söyleyebilirim. Umarım hep böyle devam ederler. Vivo filmi bana göre, kafa dağıtmak ve gündelik dertlerden uzaklaşmak için ailecek izlenebilecek iyi bir film. Büyük bir potansiyele sahipmiş fakat ne yazık ki bu potansiyeli tam anlamı ile kullanamamış. Yinede şu anda ortaya çıkan işin, güzel bir iş olduğu gerçeğini kabul etmem gerek.
