Anasayfa > Haberler > NBA Tarihinin En Büyük Kavgası: Untold - Malice At Palace
19 Kasım 2004 tarihinde NBA tarihinde görülmemiş büyüklükte bir olay gerçekleşti. İndiana Pacers vs Detroit Pistons takımları arasında oynanan normal sezon maçının bitmesine 2 dakika kala Ron Artest, Ben Wallace o dakikada yapılmayacak derecede sert bir faul yaptı ve olaylar bundan sonra patlak verdi. Taraftarların da karıştığı kavgada birçok kişi yaralandı. Bu olay ise NBA oyuncuları hakkındaki "Eşkiyalar" söyleminin artmasına neden oldu ve kavga karışan oyunculara ciddi cezalar verilmesiyle birlikte NBA yönetimi, taraftarlar ve oyun içindeki sertlik konusunda ciddi değişimlere gitti.
10 Ağustos'ta "Untold: Malice At Palace" adıyla Netflix'te yayınlanan belgeselde, Pacers vs. Pistons maçındaki kavganın öncesini, perde arkasını, asla söz hakkı verilmeyen oyuncuların duygularını ve yaşadıklarını, o an orada aslında ne olduğunu ve olaya şahit olan polislerin, taraftarların, NBA yorumcularının ve orada bulunan diğer insanların neler hissedip yaşadıklarını kendi ağızlarından dinliyoruz. İçerik hakkında daha fazla şey söylemeden önce, olay 2004’te geçtiği için tüm yazının spoiler ile dolu olacağını baştan belirtmek isterim.
Belgesel, ilk olarak olay karışan oyuncuların- Ron Artest, Jermaine O’Neal, Stephen Jackson- nasıl basketbola başladıklarını, motivasyonlarını, nasıl Indiana Pacers’a geldiklerini, o olaya kadarki hayatlarını ve kavga öncesindeki yaşadıklarını anlatıyor. Her bir oyuncudan ayrı ayrı yaşadıkları olayları dinliyoruz. Bu üç oyuncuyla birlikte, oyuncular arasındaki kavgadaki başrollerden biri olan Detroit Pistons’ın yıldız Pivot oyuncusu Ben Wallace da bize neler hissettiğini kısaca anlatıyor. Sonrası Reggie Miller’ı görüyoruz. Tanımayanlar için Miller: İndiana Pacers tarihinin en sevilen ve en değerli oyuncusu olmakla birlikte NBA tarihinin de en önemli oyuncularından biri. Ve bu dönemde (bu kavganın yaşandığı zamanda) Pacers’ın lideri konumundaydı. Belgesel bize onun açısından olayların öncesi ve sonrasını gösteriyor ve böylelikle olayların içinde olup ama sadece izleyici olan lider bir kişiliğin gözünden ne olup bittiğini görmemizi sağlıyor.
Kavganın olduğu güne geldiğimizde ise belgesel birçok tanıkla bizleri tanıştırıyor. Ron Artest ile sahanın içinde kavga eden Pistons taraftarını, kavga çıktığı sırada “The Palace of Auburn Hills (Detroit Pistons’ın sahası)”te görevli iki polis memurunu, o sırada orada yayın yapmış NBA yorumcusu ve sunucusu olan Jim Gray’i, maçın hakemi Tim Donaghy’i, dönemin Pacers başkanı Donnie Walsh’ı, olayın savcısı David Gorcyca’ı ve olayların içinde olan yetkili diğer birçok kişiyi bizlere sunuyor. Birçok ağızdan olayları dinlememizi sağlayarak bakış açımızı genişletmemizi ve olay karşı objektifliğimizi korumamızı sağlıyor. Birçok belgeselde ayarı iyi tutturulamayan objektifliği, en küçük bakış açısını bile değerlendirerek tam kıvamında tutuyor.
Bu kadar insana söz hakkı verdikten sonra da olaydan sonraki dava sürecini, oyuncuların aldıkları cezaları ve dönemin NBA başkanı David Stern’ü gösteriyor. Oyuncular, bu olayın kendi kariyerlerine nasıl bir etki yaptığından, pişmanlıklarından ve o dönem NBA tarafından susturuldukları için söyleyemediklerinden bahsediyorlar. Ayrıca, bu olayın NBA üzerindeki etkisi günümüz NBA’nin oluşmasına sebep olan sebeplerden biridir. Nedir günümüz NBA: Saha içi sertliğin azalması ve herhangi bir taraftar sahaya girerse veya oyunculara herhangi bir müdahalede bulunursa stad dışına atılması.
Belgeselin içeriğinden ve bu olayın etkisinden bahsettikten sonra kısaca belgeselin tekniğinden ve sinematografisinden bahsetmek istiyorum. Belgesel yavaş bir tempoyla ve karakterleri tanıtarak başlayıp tanıtma bittikten sonra hızlanıyor ve bu hızını olay bitene kadar devam ediyor. Bu açıdan yönetmen Floyd Russ’ı çok başarılı buldum. Belgeselin temposunu çok iyi ayarlamış ve herkesin izleyebileceği bir hale getirmiş. Zaten kendisi daha önce kısa filmlerde ve belgesellerde yönetmenlik yapmış bir insan. Ayrıca, belgeseldeki müziklerin ve backsoundları(arka plan müzikleri) da çok beğendim. Belgeselin temposunu ayarlamakla birlikte, doğal şekilde değişen tempoya da ayak uydurmuşlar. Kurguda gerçekten çok başarılı bir iş yapılmış. Adeta 2004 yılına gidip Pacers savunma odasında olan her şeye tanık olmuşsunuz gibi hissettiriyor size.
Çok iyi basketbol filmleri ve dizileri gördük. Coach Carter olsun, The Last Dance olsun... Bu belgesel de onların arasındaki yerini almayı hak ediyor. İleride bu kavgadan bahsedildiğinde ilk kaynak olarak bu 1 saat 9 dakikalık belgeselin önerileceğini bile düşünüyorum. Öyle güzel işlenmiş bir belgesel.
Umarım siz değerli okurlarımızı bilgilendiren ve yapım hakkında merak uyandıran bir inceleme olmuştur. Diğer incelemelerde görüşmek üzere.
